Praca jako opiekunka – szansą czy porażką, część 2

Czy już znalazłaś swój cel pracy zawodowej, który nada sens twojej pracy za granicą?

Od ostatniego wpisu minęło trochę czasu. Czy zastanowiłaś się nad tym, co dobrego, pożytecznego dla siebie możesz zyskać pracując poza granicami kraju? Jeżeli nie zapoznałaś się jeszcze z wpisem o możliwościach, jakie może dać Ci praca jako opiekunka za granicą, to zapraszam tutaj.

Co jeszcze może być Twoją możliwością? Czy czujesz swoją sprawczość, czyli masz świadomość, że masz wpływ na swoje życie poprzez swoje działanie lub niedziałanie, podejmowanie decyzji i dokonywanie wyborów? Czytaj dalej

Praca jako opiekunka – szansą czy porażką, część 1

 

Kiedy pierwszy raz załatwiłam sobie pracę jako opiekunka osób starszych w Niemczech, po podpisaniu umowy i wyjściu z firmy rzewnie się rozpłakałam i nie mogłam tych łez powstrzymać. Uważałam ten fakt za porażkę. Na początku. Teraz uważam inaczej.

Zastanawiałaś się, czy Twoja praca jako opiekunka za granicą jest dla Ciebie szansą czy jest Twoją porażką?

Czy zastanawiałaś się, co możesz dobrego „wyciągnąć” z tej pracy?

Wyobraź sobie, że stoisz teraz na moście, za plecami masz swoją przeszłość: trudne dzieciństwo bądź kłopoty finansowe, mobbing w pracy, problemy rodzinne, utrata pracy, długi, nieudane małżeństwo a naprzeciw Ciebie jest twoja przyszłość. Jak ją sobie teraz wyobrażasz stojąc na tym moście? Jako osoba „przegrana”, bo musisz opiekować się starszymi osobami w Niemczech i nie widzisz w tym nic dobrego, tylko chorobę, narzekanie, brak wiary, że będzie lepiej? Jesteś rozżalona, sfrustrowana, winisz innych za to, że musisz teraz siedzieć z chorym człowiekiem na obczyźnie? Czytaj dalej

Jak pracuję z trudnymi pacjentami …

Wiele razy szukałam informacji w internecie, jak możemy reagować w sytuacjach, gdy osoba chora, niepełnosprawna, starsza, nie ma humoru, „wstanie lewą nogą”, coś ją boli, coś jej dolega i całą frustrację przelewa na nas, bo my jesteśmy najbliżej niej. Zastanawiałam się, jak mam ochronić siebie.

Jest słotno. Jest mokro. Jest wietrznie. Jest ciemno. Niby zima a czujemy się jak podczas jesieni, gdyż za oknem taka właśnie jest pogoda. Nie ma mrozu ani śniegu. Czujemy się średnio w taką pogodę, zwłaszcza rano. Nie chce nam się wstawać, gdy dzwoni budzik. Jest tak cieplutko w ciepłym łóżeczku.

Nasi pacjenci czują się różnie. Jesienią i zimą, kiedy dni są przenikliwie wilgotne i ciemne są jakby bardziej drażliwi, czepiający, niecierpliwi … . Czytaj dalej

Co uświadamia mi praca z osobami niepełnosprawnymi i chorymi …

… że nawet jak chcę narzekać na swoje życie i swój los, to nie mogę. Naprawdę nie mogę, gdyż:

… mam sprawne ręce i sprawne nogi. Jestem przez to niezależna. Wychodze, gdy chcę. Biegam, gdy chcę. Spotykam się z rodziną i przyjaciółmi, gdy chcę;

… mogę w nocy przewrócić się na drugi bok, zmienić pozycję ciała, gdy jest mi niewygodnie. Mogę iść do kuchni i napić się wody, gdy chce mi się pić. Mogę iść do toalety, gdy czuję taką potrzebę. Osoba niepełnosprawna potrzebuje do tego drugiej osoby. Musi budzić asystenta/opiekuna, by zmienić pozycję ciała lub potrzebuje innej pomocy;

… gdy rano wstaję, nic mnie nie boli. No dobra, jestem już w takim wieku, że muszę rozruszać swoje kości i mięśnie, ale ogólnie jest w porządku;

… nie jestem ograniczona w swoich wyborach odnośnie zawodu, studiów, hobby, wycieczek i podróży. Osoba niepełnosprawna musi zawsze sprawdzić, czy miejsce, w którym chce spędzić czas jest dostosowane do osób z ograniczeniem ruchowym.

Mam bardzo wiele i doceniam to. Tysiąckrotnie. Doceniajmy to :).

Pozdrawiam serdecznie.